ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΝΩΛΗ

 Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014 ειχα μιά μή αναμενόμενη επίσκεψη από τόν παλιό μου σημαθητή καί φίλο Μανώλη Ανδρέα, πέρασαν 51 χρόνια από τότε που μαζί φοιτούσαμε στήν Σχολή Δ.Δανάτσα στήν Κοζάνη,καί πρίν λίγο καιρό βρεθήκαμε καί τά λέγαμε μέσω τηλεφώνου,καί Skype,καί σήμερα ανταμώσαμε,ο Μανώλης είχε παρέα δέν ηταν προγραμματισμένη επίσκεψη,ηρθε γιά λίγο καί τά είπαμε από κοντά.

Mέ τόν Μανώλη σήμερα 

Με τόν Μανώλη πρίν 51 χρόνια

Μαζί μέ τόν φίλο μου τόν Μανώλη ηταν καί ο χωριανός καί παλιός γείτονας Ρουσόπουλος Μανώλης,πού ειχα πολλά χρόνια νά τόν δώ.( Μαύρο μπουφάν δεύτερος από δεξιά).

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΑΝΑΤΣΑ 1959-1963

Είχα τήν τύχη νά συναντηθώ μέ τόν καθηγητή μας τής Σχολής Δ.Δανάτσα τόν κ.Κασιωτάκη Εμμανουήλ καί ο οποίος μέ διέθεσε τό αρχεικό υλικό τής Σχολής,καί από αυτό παρουσιάζω μέ χαρά τά φωτογραφικά βίντεο μέρος Α,Β,καί Γ.

Με τόν καθηγητή κ. Κασιωτάκη

Σέ αυτά τά βίντεο θά δούμε τούς μαθητές τής περιόδου 1959 εως 1963,μέρος Α καί ολους τούς μαθητές τής Σχολής στό Β μέρος, ελπίζω κάποιοι από αυτούς νά μπορέσουν νά τό δούν,εγώ ευχομαι νά ειναι ολοι τους καλά καί κάποια στιγμή νά βρεθούμε πολύ περισσότεροι,από αυτούς πού εχω βρεί μέχρις τώρα.

BINTEO MΕΡΟΣ Α ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1959-1963.

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕΡΟΣ Β ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1955-1967

ΚΑΣΙΩΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΡΩΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Τ.Σ.Δ.ΔΑΝΑΤΣΑ

Μία φιλικη επίσκεψη στόν κ.Κασιωτάκη Εμμανουήλ στήν οικία του στήν Κοζάνη.

Από δεξιά η κυρία Κασιωτάκη στή μέση η κ.Ρουσοπουλου καί αριστερά ο κ.Κασιωτάκης

ΝΑΣΙΩΚΑΣ ( ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ )

Είναι ο παπούς μου ο Νασιώκας,έτσι τόν αποκαλούσαν οι κάτοικοι τής Καισαρειάς δέν τόν γνώρισα πέθανε πρίν καλά,καλά γεννηθώ,ευτυχώς πού βρέθηκε αυτή η φωτογραφία του καί τήν οποία είχε πάντα μαζί της η αδελφή μου η Κατίνα. Τώρα πού έφυγε καί αυτή τά κορίτσια της μού έδωσαν γία επεξεργασία καί φύλαξη όλο τό παλιό φωτογραφικό υλικό,καί έτσι ειχα τήν χαρά νά δώ γιά πρώτη φορά τόν παπού μου.
Παπού αξίζεις μιά θέση στό ιστολόγιο αυτό,καί μιά μεγαλήτερη στήν καρδιά μας,ήσουνα λεβέντης.

O ΠΑΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ή ΝΑΣΙΩΚΑΣ

O ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΊ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΝΑΣΙΩΚΑ ( ΘΩΜΑΣ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ )

ΓΙΑΝΝΕΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 1959 - 1963 ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Γιαννέκας Χριστόφορος

Καί μετά τήν αναφορά μου στά καφενεία επιστροφή στίς αναζητήσεις μέσω ιντερνέτ παλιών φίλων καί συναδέλφων.ο τελευταίος συμμαθητής καί συγκάτοικος τής περιόδου 1959-63 πού βρείκα ηταν ο Μανώλης  Ανδρέας ο οποίος καί σέ συνομηλία πού ειχα μαζί του μέσω skype μού έδωσε ένα τηλέφωνο πού ανοίκει σέ αυτόν  που συγκατοίκησα μαζί του στίς τελευταίες τάξεις τής Σχολής καί αυτός ήταν ο Χριστόφορος Γιαννέκας . H τελευταία συνάντηση πού είχα μαζί του ήταν στό στρατό τό 1968 καί αυτό εγεινε στό 709 τάγμα Μηχανικού πού υπερετούσα,ο Χριστόφορος είχε κάνει μιά μεταφορά υλικού από τά Γιαννητσά άν θυμάμαι
καλά,ήταν οδηγός σέ κάποιο τάγμα εκεί.
Τόν τηλέφώνησα στό Καλοχώρι Ημαθείας όπου διαμένει καί τά ηπαμε γιά πολύ ώρα,θυμηθήκαμε τά παλιά καί αναπολήσαμε εκείνες τίς δύσκολες αλλά χωρίς αγχος εποχές.

Αριστερά ο Νίκος Ρουσόπουλος καί δεξιά ο Χριστόφορος Γιαννέκας

Ελπίζω νά έχω εγώ ή ο Χριστόφορος τήν ευχερεια νά επισκευθούμε ο ένας τόν άλλο.

ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Σήμερα θέλω νά απαντήσω σέ κάποιους φίλους πού θέλουν νά μάθουν πώς περνώ τήν υπόλοιπη μέρα μου.όταν δέν αναζητώ παλιούς φίλους καί συμμαθητές.Πολύ απλά σέ ενα σπίτι στό χωριό πάντα κάτι θά βρείς νά κάνεις,καί ιδικά οταν διαθέτεις μεγάλη αυλή,καί κήπο,από κόψημο τού γκαζόν, κούρεμα φράχτες,ποτήσματα καί τόσα αλλα θά μού πείς αυτό δέν γείνεται κάθε μέρα,καί ασφαλώς όχι,γιαυτό καί υπάρχουν τά καφενεία
ενά από αυτά πού θά ποιούμε τόν καφέ μας είναι τό Στέκι στήν Λεοφόρο Αριστοτέλους στήν
Κοζάνη,γιά όσους δέν τό ξέρουν είναι στόν χώρο τής λαϊκής αγοράς. απ΄όπου καί οι φωτογραφίες.
Σάς προσκαλώ λοιπόν γιά εναν καφέ καί μπόλικη κουβέντα.  Rousnik2

Μέ τόν φίλο καί χωριανό Αντώνη

Ο Αντώνης με τόν Αλέκο 

Πρίν τόν καφέ μία ενημέρωση από τήν υπεύθυνη τού καταστήματος.

 Υπάρχει καί αλλο καφενείο στόν Κροκο οπου κάπου,κάπου πίνουμε τόν καφέ μας.

Ειχα υποσχεθεί νά αναφερθώ καί στό καφενείο τού Κώστα καί τής Δήμητρας Πατσιλιά στόν Κρόκο,πού βρείσκεται απέναντι από τήν νότια πλευρά τής κεντρικής Εκκλησίας τού Αγίου Νικολάου.πολύ καλός καφές καί γιά όσους προτιμούν τσίπουρο η Δήμητρα φτιάχνει τούς καλήτερους μεζέδες,σάς περιμένουμε. Rousnik.

Πρωινές ωρες στό καφενείο τού Πατσιλιά.

H Δήμητρα Πατσιλιά στό μπουφέ

ΠΑΝ.& ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΗΚΟΣ ΠΡΩΪΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

                                      Αποστολή μηνήματος στό Facebook Polykastano 

Ζήκος Παναγιώτης

Ζήκος Φίλιππος

Ονομάζομαι Ρουσόπουλος Νίκος κατοικό στόν Κρόκο Κοζάνης καί τό τηλέφωνό μου ειναι 6972972308 καθώς καί τό email rousnik1@hotmail.com. Ειμαι εδώ καί πολύ καιρό στήν αναζήτηση δύο φίλων καί συμμαθητών από τήν περίοδο 1959-63 στήν Τεχνική Σχολή Δ,Δανάτσα Κοζάνης,πρόσφατα εμαθα πώς μπορεί νά βρίσκονται στό Πολυκάστανο,εκανα αναζήτηση μέσω facebook αλλά δέν ειχα αποτέλεσμα, Εάν γνωρίζεται τά αδέλφια Φίλιππο καί Παναγιώτη Ζήκου,σάς παρακαλώ απαντήστε μου. Σάς ευχαριστώ πολύ. Πέμπτη 10:11μ.μ.

Polykastano facebook

 Καλησπέρα σας! Σας ευχαριστώ που επικοινωνήσατε μαζί μας! Από ότι γνωρίζω ο Φίλιππος Ζήκος κατοικεί μόνιμα στον Καναδά και έχει πολλά χρόνια να έρθει στην Ελλάδα, ενώ ο αδερφός του ο Παναγιώτης κατοικεί στην Καστοριά! Δυστυχώς κανένας από τους δύο δε βρίσκεται στο Πολυκάστανο!
Polykastano Facebook.
Καί η αναζήτηση συνεχίζεται.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΝΑΣ ΠΡΩΗΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ

Κοζάνη 1961

Ενα βήμα πρίν τόν εντοπισμό ενός φίλου καί συμμαθητή τής σχολής Δ.Δανάτσα 1959-1963 είμαι αυτές τίς μέρες ,από τήν περίοδο αυτή εχω βρεί καί αλλους συμμαθητές,αλλά ιδιαίτερη σημασία εχουν νά τά ατομα μέ τά οποία ειχα φιλίες καί συγκατοίκηση,οπως ο Μανώλης Ανδρέας τής φωτογραφίας.Ελπίζω νά μού δωθεί τό τηλεφωνό του απο κοινό φίλο πού τόν συνάντησε κάπου στήν Βέροια.
Μέ τόν Μανώλη είμασταν συμμαθητές στήν σχολή αλλά καί συγκάτοικοι τήν περίοδο 1960-61. Αν κάποτε συναντηθούμε εχουμε πολλά νά θυμηθούμε από εκείνη τήν δύσκολή αλλά χωρίς τό σημερινό αγχος εποχή.

(Από τό φωτογραφικό μου αρχείο) Αριστερά ο Μανώλης Ανδρέας 1961

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΓΕΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Τελικά πήρα τά τηλέφωνά τού Ανδρέα καί επικοινώνησα μαζί του σήμερα 8 Σεπτεμβρίου 2014 ,τά ειπαμε γιά πολύ ωρα καί δώσαμε υπόσχεση νά τά πούμε καί από κοντά μέ τήν πρώτη ευκαιρία.    Αλλά η χαρά ηταν δυπλή αφού ο Ανδρέας μού εδωσε καί τά τηλέφωνα ενός ακόμη συμμαθητή καί καλού φίλου,τού Κουτσοφλιανιώτη Δημήτρη.
Ο Ανδρέας βρείσκεται στήν Λεπτοκαρυά Κατερίνης.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΘΑΝΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ

Elektriker Thanos Anastasis

Ο Ρουσόπουλος Νίκος,ο Μούκας Χρήστος,ο Δαυίδ Παναγιώτης,ο Θάνος Αναστάσιος,ο Θάνος Αριστίδης,ο Τζοβάρας Παναγιώτης καί ο Κωσίδης Κώστας ημασταν οι Ελληνες τεχνικοί στό εργοστάσιο τής Sud Bremse AG στό Μόναχο τής Δ.Γερμανίας τήν δεκαετία τού 1970.
Από τότε πέρασαν σχεδόν 36 χρόνια καί κάπου χαθήκαμε,οπως συμβαίνει πάντα.Η πρώτη προσπάθεια γιά νά βρεθούμε ξανά εγεινε τό 2011,μέ τά μέσα πού μάς εδωσε η τεχνολογία ξεκίνησα τήν αναζήτηση στό facebook στό skype ,καί σέ διάφορες ιστοσελίδες.
Πρώτος βρέθηκε ο Μούκας Χρήστος στήν Βουλγαρία οπου ζεί σήμερα,στήν συνέχεια ο Δαυίδ Παναγιώτης σέ χωριό τής Καβάλας,τόν Κωσίδη Κώστα δέν τόν εχασα ποτέ είχαμε πάντα επαφή μένει ακόμα στό Μόναχο τής Γερμανίας.
Η αλήθεια είναι οτι η αναζήτηση τού Θάνου καί τού αδελφού του μέ δυσκόλεψε πολύ καί αυτό γιατί  ολοι μας δέν μπορούσαμε νά θυμηθούμε τό ποιό βασικό,τά μικρά τους ονόματα,καί αυτό γιατί εκεί χρησιμοποιούσαμε τό ευκολο πού ηταν Θάνος μικρός,Θάνος μεγάλος Grosse Thanos,Kleine Thanos .
Ετσι πέρασε πολύς καιρός καί παρά τήν προσπάθεια ακόμη καί από τό εργοστάσιο
νά μάς δώσει τά στοιχεία τους,απέβει ακαρπη γιά λόγους προσωπικών δεδομένων.
Καί έτσι φθάσαμε στόν Αυγουστο τού 2014 γιά μάθω μέ τόν ποιό παράξενο καί
μυστηριώδη τρόπο τό μικρό ονομα τού Θάνου πού ηταν Αναστάσιος τελικά,
καί ηρθε μέσα από μία συνάντηση πού ειχα μαζί του στόν υπνο μου καί τόν φωναξα μέ τό
μικρό του,ξύπνησα καί οταν συνήλθα από τό σόκ κατέγραψα τό ονομα γιά νά μήν τό ξεχάσω.
Ηταν αραγε κάτι τυχαίο δέν ξέρω,καί δέν μπορώ νά δώσω εξηγηση,αλλά εμελλε νά
μάθω πώς ο Θάνος δέν βρείσκετε στή ζωή.Γνωρίζοντας τό μικρό ονομα η πρώτη μου ενέργεια ηταν αμέσως νά κάνω τήν αναζήτηση στό ιντερνετ καί ειναι αλήθεια πώς δέν δυσκολευτικα καθόλου λές καί κάποιο αόρατο χέρι μέ βοηθησε νά βρώ ακρη αφού τό πρώτο ονομα στήν λίστα τής google ηταν οπως αποδείχθηκε η κόρη του Ελένη,τής εστηλα μήνημα καί πήρα τηλεφώνημα μετά από λίγη ωρα,καί ετσι εμαθα γιά τόν χαμό τού Αναστάση.Αν γνωρίζαμε τό μικρό του ονομα από τό 2011 θά τόν ειχαμε προλάβει,
Από τήν κόρη του εμαθα οτι ο αδελφός του Αριστίδης είναι καλά πήρα τά τηλεφωνά του
καί επικοινώνησα μαζί του,καί ελπίζω νά συναντηθούμε.
Ομως τό γελαστό παιδί τής παρέας εφυγε.  Τάσο καλό σου ταξίδι , οι φίλοι καί συναδελφοι σου θά σέ θυμούνται γιά πάντα.

 rousnik

               

Eιναι αφιερωμένες στά παιδιά τού Αναστάση καί Αριστίδη. rousnik.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ '' ΝΙΚΟΣ ΚΟΝΤΟΣ ''

Αλλη μία ευχάριστη είδηση ηρθε νά προστεθεί στήν αναζήτηση πού κάνω εδώ καί αρκετό καιρό γύρο από παλαιούς συμμαθητές,συναδέλφους τόσο στό στρατό οσο καί στά εργοστάσια καί εταιρίες.Σειρά είχε αυτή τήν φορά ενας πολύ καλός συνάδελφος από τό στρατό υπηρετήσαμε μαζί στό 709 Τάγμα Μηχανικού στήν Πτολεμαϊδα από τό1967 έως τό 1968,μετά χαθήκαμε γιά νά μάθω τώρα εντελώς τυχαία από τόν αδελφό του οτι μένει μόνιμα στήν Δράμα,μού εδωσε τά τηλεφωνά του καί εγεινε η πρώτη επαφή,τά ειπαμε καί ελπίζω νά συναντηθούμε, ο Νίκος υποσχέθηκε νά μέ επισκευθεί μέ τήν πρώτη ευκαιρία.

Εδώ ειμαστε στό εστιατόριο τού Τάγματος τήν ημέρα τού Πάσχα τού 1967 καί τά τσουγκρίζουμε.

Από τήν παρέλαση τής 28ης Οκτωβρίου Πτολεμαίδα 1967

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ KAΘΗΓΗΤΗ ΚΑΣΙΩΤΑΚΗ

Ο κ.Κασιωτάκης Εμμανουήλ

Παλαιότερα στό ιστολόγιο αυτό εκανα μία αναφορά σέ κάποιο πρόσωπο όταν εγραψα γιά τήν Τεχνική Σχολή Δ.Δανάτσα οπου καί φοίτησα από τό 1959 εως τό 1963,καί αυτό τό πορόσωπο δέν ηταν άλλο από τόν καθηγητή μας κ.Κασιωτάκη Εμμανουήλ εργαστήρια και τεχνικό σχέδιο μας δίδασκε,πόσα χρόνια πέρασαν αλήθεια από τότε ?καί ομως τόν κ.Κασιωτάκη πού ειναι σήμερα 87 ετών επισκευθήκαμε στήν οικία του στήν Κοζάνη τρείς από τούς μαθητές του τίς περιόδου εκείνης,εγώ μαζί μέ τόν Στάμο Ιωάννη από τήν Αιανή,καί τόν Ταταριώτη Απόστολο από τόν Βόλο.Ηταν μιά ευχάριστη συγκυρία αφού ο Αποστόλης ηρθε γιά επίσκεψη,καί ετσι μάς δόθηκε η ευκαιρία νά κάνουμε καί οι τρείς μαζί τήν επίσκεψη αυτή,θυμηθήκαμε σκαλίζοντας τό βιβλίο εργασιών τίς σχολής πού κρατάει σάν ιερό κιμήλειο ο κ.Κασιωτάκης,τούς συμμαθητές μας,καθώς καί εμάς μέ τίς επιδώσεις καί τίς παλιές φωτογραφίες.
Δώσαμε φεύγοντας μιά υπόσχεση νά βρεθούμε ποιό πολλοί συμμαθητές καί νά κάνουμε μιά συνάντηση οσοι απομείναμε.

O καθηγητής κ.Παναγιώτου μέ μαθητές στό εργαστήριο
ηλεκτρολογίας.

Ο Ταταριώτης Απόστολος , ο Ρουσόπουλος Νίκος,
ο Κασιωτάκης  Εμμανουήλ καί ο Στάμος Ιωάννης.

Από τό βιβλίο εργασιών τής σχολής 1959-1963

Ο Ταταριώτης Απόστολος μέ τό βιβλίο καί τήν σελίδα του

Ο Στάμος Ιωάννης μέ τό βιβλίο καί τήν σελίδα του

Ο Ρουσόπουλος Νίκος μέ τό βιβλίο καί τήν σελίδα του.

Ο Δημήτριος Δανάτσας στό κέντρο μαζί μέ καθηγητές τής σχολής .

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ KAΘΗΓΗΤΗ ΚΑΣΙΩΤΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 55 ΧΡΟΝΙΑ.

Οταν οι εικόνες δέν είναι ικανές νά περιγράψουν τά συναισθήματα 
Από τόν γάμο τής ανηψιάς μου Σούλας  πού τόσο αγαπούμε.

Ο Αλέξανδρος η ανεψιά μου Αθανασία ,ο ανεψιός Σάκης καί η Αννα η κοπέλα του Αλέξανδρου .

Αφροδίτη  κόρη τού ανεψιού μου Σάκη.

Η Αφροδίτη ο αδελφός Αλέξανδρος , καί στή μέση η Αννα η ομορφη κοπέλα του

H σημερινή νυφούλα πρί πολλά,πολλά
χρόνια στήν Γερμανία.
( Φωτογραφίες αρχείου )

Δέν μπορεί κανείς νά τό πιστέψει πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος,καί σήμερα αυτά τά παιδιά στήν φωτογραφία νά είναι τά ιδια γονείς μέ δικά τους παιδιά. Νά ζήσετε Σούλα καί πάντα ευτυχισμένοι.

1. Οταν σέ μιά επίσκεψη σέ φιλικό σπίτι συναντάς εναν Γερμανό νά πείς δυό λέξεις.

ΤΣΙΑΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ

Εκτός τής συγγένειας μέ τόν Γιάννη Τσιάγια ορθοπαιδικό μάς συνδέει μία μακρόχρονη φιλία.

EΠΙΣΚΕΨΗ ΑΠΟ GRAMSAMER & ΓΚΟΥΒΑΣ

Από τήν επίσκεψη τού Stefan Gramsamer

Από τήν επίσκεψη τού Νίκου Γκούβα

ΕΛΕΝΗ ΑΡΝΑΟΥΤΗ-ΔΟΥΡΓΙΕΡΗ ΠΡΩΤΗ ΕΞΑΔΕΛΦΗ

Από τήν πρώτη συνάντηση στό γυροκομείο μετά από τόσα χρόνια

Ρουσοπούλου Ευαγγελία -Ελένη Αρναούτη.

50 χρόνια καί κάτι παραπάνω είχα νά μάθω νέα της καί νά τήν δώ.Από μικρό κοριτσάκι καί αφού εχασε πατέρα καί μάνα  βρέθηκε ορφανό σέ ξένα χέρια μακριά από τά αδέλφια της στήν Αθήνα, καί γιά αρκετά χρόνια στήν Ρόδο. Συγγενής μου πρώτη ξαδέλφη από τήν οικογένεια τής μητέρας μου,ο πατέρας της επεσε θύμα τού εμφυλίου,καί η μητέρα της πέθανε πολύ νέα,χαθήκαμε τά χρόνια πέρασαν καί ξαφνικά εμαθα από τόν ανηψιό της τόν Αλέκο άς είναι καλά τό παιδί πώς τήν εφερε από τήν Αθήνα  καί βρίσκεται στό γυροκομείο τής Κοζάνης. Τί νά προσφέρεις άλλο από τήν παρουσία,καί τήν αγάπη σου σ΄αυτή τήν γυναίκα?

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΧΑΡΙΣΙΟΥ ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΩΤΗΣ

Παπαχαρισίου Γιάννης ενας Καισαριώτης μέ τόπο διαμονής τήν μακρινή Αυστραλία,τόν Γιάννη τόν θυμάμαι μικρό στό χωριό τήν δεκαετία τού 60,εκτοτε χαθήκαμε,γιά νά βρεθούμε μετά από
πενήντα χρόνια περίπου καί νά εχουμε συνομηλία μέσω Skype στό ιντερνετ. Καί πρίν μιά βδομάδα ο Γιάννης πέταξε από τήν Αυστραλία στή Γερμανία οπου συνάντησε αδελφή,γαμπρο καί ανήψια,επόμενος σταθμός του ηταν η Ελλάδα. Σήμερα ο Γιάννης μας επισκέφθεικε,καί ειχαμε τήν χαρά νά τόν δούμε από κοντα.